فکر می کنید اولین اتومبیل برقی از چه زمان وارد خیابان های دنیا شد؟ ۲۰ سال پیش؟ شاید هم ۴۰ سال قبل؟ در سال ۱۸۲۸، فیزیکدان مجارستانی، آنیوس یدلیک، موتور الکتریکی را اختراع کرد و با این موتور جدید، یک ماشین مدل کوچک را راه انداخت. در سال ۱۸۳۹، مخترع اسکاتلندی رابرت اندرسون با یک موتور الکتریکی بزرگ یک کالسکه الکتریکی ساخت. اولین خودروی الکتریکی که قابل خریدن بود و وارد جاده ها شد، حدود ۱۳۰ سال قبل یعنی سال ۱۸۹۱ توسط ویلیام موریسون آمریکایی تولید شد. این وسیله نقلیه یک واگن شش سرنشین بود که می توانست با سرعت ۲۲ کیلومتر در ساعت حرکت کند.

در سال ۱۸۹۹ اگر کسی قصد خرید اتومبیل داشت، ‫۳ گزینه برایش وجود داشت. او می‌توانست اتومبیلی بخرد که با نیروی بخار کار می کرد و سوختش گاز بود. مالک این اتومبیل در شروع حرکت باید ۳۰ دقیقه منتظر می ماند تا آب دیگ گرم و به اندازه کافی بخار در آن جمع شود. از طرفی باید یک منبع ذخیره آب هم با خود حمل می کرد. انتخاب دوم اتومبیل بنزینی بود. موتور درون‌سوز این اتومبیل نیاز به هندل زدن داشت ‫که کاری پر خطر بود و امکان داشت دست را بشکند. این نوع موتور بسیار پرتکان بود و صدای انفجار تولید می‌کرد و هنگام ‫رانندگی باعث انتشار دود بدبو می‌شد. ‫انتخاب سوم خرید ‫یک اتومبیل الکتریکی بود که با نیروی باتری کار می کرد. موتور این ماشین‌ها به راحتی روشن می‌شدند، ‫تمیز بودند و سر و صدایی هم نداشتند. خریدار اگر به شبکه برق دسترسی داشت، می توانست باتری ها را در طول شب شارژ کند. پس اگر شما در آن زمان زندگی می کردید، احتمالاً یک اتومبیل برقی را انتخاب می کردید.

در ۹ سال باقی مانده ‫تا پایان قرن نوزدهم، نزدیک به ۴۰ درصد اتومبیل های آمریکایی الکتریکی بودند. در شهرهایی که شبکه‌ برق راه اندازی شده بود، اتومبیل های برقی ‫یک انتخاب مورد اطمینان بجای اتومبیل های بخاری و بنزینی بودند. البته درآن زمان اتومبیل های الکتریکی ‫یک مشکل عمده داشتند، باتری های اولیه‌ بسیارگران و ناکارآمد بودند و مدت کمی کار می کردند. بسیار از مخترعان از جمله توماس ادیسون، تلاش نمودند تا باتری‌هایی تولید کنند ‫که الکتریسیته‌ بیشتری ذخیره کند. برخی از کمپانی ها نیز ایستگاه‌ های تعویض باتری ‫در مناطق شهری دایر کردند که باتری ‌های خالی را ‫با باتری های شارژ شده‌ تعویض می کردند، ولی این اقدام‌ها مشکل‫ اتومبیل ‌های برقی برای مسافت های دور را حل نمی کردند. از طرفی قیمت اتومبیل های برقی بیش از ‫دوبرابر یک ماشین بنزین‌سوز بود و بسیاری از مردم نمی‌توانستند ‫آن را تهیه کنند. در همین دوران استخراج وسیع نفت، ‫قیمت بنزین را کاهش داد. با اختراع استارت‌های الکتریکی ‫دیگر نیازی به هندل زدن نبود، صداخفه کن اگزوز، موتور بنزینی را ساکت‌تر کرد و اختراع دسته موتورهای لاستیکی و چرخ های بادی، لرزش اطاق اتومبیل بنزینی را کاهش داد. در سال ۱۹۰۸ کمپانی فورد یک ماشین بنزینی ارزان و با کیفیت به نام «مدل T» را به بازار عرضه کرد ‫که نظر عموم مردم را به خود جلب نمود. در نتیجه تا سال ۱۹۱۵، تعداد ماشین‌های الکتریکی در ‫خیابان‌ها و جاده‌ها کاهش پیدا کرد. کم کم موتورهای درون‌سوز ‫بر جاده‌ها مسلط شدند و ‫اتومبیل های الکتریکی منسوخ شدند.

در نیمه نخست قرن بیستم، کمپانی های اتومبیل سازی مبالغ سنگینی را صرف سرمایه‌گذاری روی موتورهای درون‌سوز کردند و حل ‫مشکل موتور برقی را بدست فراموشی سپردند. در دهه ۱۹۷۰، ناگهان ورق برگشت و گران شدن قیمت نفت و نگرانی مردم دنیا ‫برای‌ دسترسی به نفت ارزان، باعث ازسرگیری گرایش ‫به انرژی های جایگزین شد. از طرفی، مطالعات نشان می داد که بیشتر آلودگی هوا و دود شهرهای بزرگ مربوط به سوخت اتومبیل ها است. در نتیجه دولت‌ها ‫و سازما‌ن‌های محیط زیستی، دانشمندان را تشویق کردند تا بر روی اتومبیل های برقی فعالیت کنند. در سال ۱۹۹۰، باتری‌های نیکل متال هیدرید، به بازار وارد شد و پس ازآن باتری‌های یون- لیتیم ساخته شد که توان ذخیره سازی بیشتری از باتری های اسیدی داشتند. این اختراعات جدید باعث بوجود آمدن موجی ‫از ماشین‌های برقی شد، از جمله ماشین‎‌های هیبریدی که برای صرفه جویی در مصرف سوخت فسیلی، علاوه بر موتور بنزینی یک موتور برقی هم دارد.

در سال ۲۰۰۸ بود که شرکت تسلا پا را فراتر گذاشت و با استفاده از اختراعات جدید و باتری ها ارتقاء یافته یون‌- لیتیم، یک اتومبیل کاملاً برقی ساخت که با یکبار ‫شارژ شدن بیشتر از ۳۲۰ کیلومتر سفر می کرد. ازآن موقع، وسایل نقلیه‌ی برقی ‫به طور قابل توجهی در کاریی و قیمت بهبود یافتند. اکنون اتومبیل های برقی می‌توانند بسیار سریع‌تر از ‫خودروهای اسپرت بنزینی شتاب بگیرند و نرم و بی صدا حرکت کنند.

پس از مطرح شدن مسئله گرمایش جهانی، دولت‎‌ها برای جلوگیری از تغییرات آب و هوایی، برکاهش تولید کربن تمرکز دارند. انتظار می‌رود که در چنین شرایطی ماشین‌های برقی، ‫به کلی جایگزین ماشین‌های بنزین‌سوز شوند. هدف ‫« انتشار صفر کربن» تا سال ۲۰۵۰ که از طرف سازمان ملل پیشنهاد شد و ۱۹۸ کشور آن را امضاء کردند، ‫باعث کاهش قابل توجه سرمایه‌گذاری بر روی ‫اتومبیل های بنزینی شده است. هم اکنون در کشور نروژ، ۷۵ درصد فروش اتومبیل ها به ماشین برقی اختصاص پیدا کرده. بزودی، خودروهای برقی پس از ۱۳۰ سال جاده‌ها را تسخیر خواهند کرد و مصرف گاز و بنزین برای سوخت اتومبیل ها به تاریخ خواهد پیوست.