کاهش موقت انتشار گاز کربن، در اثر همهگیری کووید ۱۹، هیچ سودی برای کاهش سرعت گرم شدن بیامان کره زمین نداشت. حالا با کشف واکسن کرونا و بازگشت نسبی به شرایط عادی، گرمایش جهانی و تاثیرات آن مجدداً و با شتاب از سر گرفته شده.کارشناسان سازمان ملل متحد، طرح های کاهش کربن۱۰۰ کشور جهان را مطالعه کرده اند و به این نتیجه رسیدند که برای کنترل تغییرات آب وهوایی، قدم موثری برداشته نشده و گرمایش جهانی در جهت غلط در حال حرکت است. علیرغم همه قول و قرارها و برگزاری کنفرانس های بین المللی، دنیا از نظر افزایش دما همچنان به سوی مرزهای خطر می رود.
دانشمندان اعلام کرده اند که برای پرهیز از آثار مخرب گرمایش جهانی، باید انتشار دی اکسید کربن تا سال ۲۰۳۰ در سرتاسر جهان، تا سطح ۴۵ درصد کاهش پیدا کند. به همین منظور در سال ۲۰۱۵ توافقنامه ای از سوی نمایندگان ۱۹۵ کشور جهان، در شهر پاریس تصویب شد. در این پیمان نامه همه کشورها متعهد شدند که واکنش قویتری نسبت به خطر تغییرات اقلیم داشته باشند و از تولید گازهای گلخانه ای خود بکاهند. تاکنون گرمای کره زمین نسبت به دوران پیش از صنعتی شدن ۱/۲ درجه سانتیگراد افزوده شده. در این توافقنامه کشورها متعهد شدند که با ارائه برنامه کاری مشخص و اختصاص بودجه لازم، سطح افزایش گرمای جهانی را تا آخر قرن حاضر، در حد ۲ درجه سانتیگراد محدود کنند. البته به نظر سازمان ملل، افزایش ۱/۵ درجه بسیار معقول تر است.
اما اطلاعات جدید نشان می دهد که انتشار این گاز، عملاً تا پایان همین دهه ۱۶ درصد افزایش خواهد یافت که در نهایت منجر به افزایش دمای زمین در حد ۲/۷ درجه سانتیگرادی خواهد شد و خیلی بالاتر از محدوده ای است که جامعه بین المللی تعیین کرده. ممکن است از نظر خیلی از مردم و حتی سیاستمدران، افزایش ۲/۷ درجه ای گرمای زمین، خیلی زیاد نباشد و احساس کنند سازمان ملل متحد و دانشمندان موضوع را بیهوده بزرگ نمایی می کنند.
سیاره ما در طول روز مقداری از انرژی خورشید را جذب میکند و بخشی از آن را به فضا بازتاب می کند. افزایش متوسط درجه حرارت، نشانگر مقدار انرژی اضافی است که نمی تواند به فضا بازگردد، در نتیجه جذب زمین و آب اقیانوس ها می شود. حالا اگر کالری ۱/۲ درجه را ضرب در حجم آب و هوای موجود در زمین بکنیم، سپس آن عدد را ضرب در ۳۶۵ روز سال نمائیم، درخواهیم یافت که چه انرژی عظیمی هر سال برگرمایش جهان اضافه می شود و هر دهم درجه آن با اهمیت است.
در شش سالی که از امضاء این توافق نامه می گذرد، کشورهای چین، هند، عربستان سعودی و ترکیه که مسئول تولید ۳۳ درصد از گازهای گلخانه ای هستند، هنوز طرح های کاهش گازهای گلخانه ای خود را به سازمان ملل ارائه نکرده اند. کشورهای برزیل، مکزیک و روسیه و چین نیز اعلام کرده اند در ده سال آینده، نه تنها قول هیچگونه کاهشی را نمی دهند، بلکه افزایش گازهای گلخانه ای نیز خواهند داشت. چین به عنوان بزرگترین عامل انتشار گازهای گلخانه ای جهان گفته، میزان گازهای گلخانه ایش بعد از سال ۲۰۳۰ روند نزولی پیدا خواهد کرد و تا سال ۲۰۶۰ به صفر خواهد رسید. البته طبق گزارش های منتشر شده، چین تاکنون هزینه بیش از ۳۰۰ نیروگاه برق با سوخت زغال سنگ را در کشورهای هند، بنگلادش و اندونزی تامین کرده و هم اکنون مشغول سرمایه گذاری بر روی پروژه های تولید انرژی از زغال سنگ در ده ها کشور دیگر جهان است.
سازمان ملل در گزارش اقلیمی جدید خود هشدار داده که جهان به نقطه عطف گرمایش خود رسیده و بشریت دیگر وقت زیادی ندارد. تحلیلگران آب و هوا هشدار می دهند، در صورت تداوم روند فعلی گرمایش جهانی، به جز خسارت های جانی، هزینه مالی سالیانه این رویداد تقریباً به ۲ تریلیون دلار خواهد رسید. قرار است رهبران جهان، بار دیگر گرد هم بیایند تا برای جلوگیری از شدت گرفتن مشکلات اقلیمی چاره اندیشی کنند.
در ماه نوامبر، نشست بزرگ تغییرات اقلیمی سازمان ملل (COP26) با حضور رهبران ۱۹۶ کشور در گلاسکو انگلستان برگزار خواهد شد. اکثر کشورها موافقند که اقدامات فوری برای مقابله با بحران فزاینده ناشی از تغییرات آب و هوا انجام شود. هدف اصلی این اجلاس حفظ امیدها برای محدود نگاه داشتن افزایش دمای زمین و قانع کردن کشورها به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، در سخنرانی مقدماتی این اجلاس در مقر سازمان ملل متحد گفت: امسال انتشار گازهای گلخانه ای بواسطه استفاده از سوخت فسیلی، دوباره افزایش یافته و اگر میزان این انتشار فوراً و به سرعت کاهش پیدا نکند، پیامدهای فاجعهباری برای مردم و کره زمین خواهد داشت. ما اکنون تا دستیابی به اهداف توافق پاریس همچنان فاصله بسیاری داریم. وی تاکید کرد: آینده بشریت در خطر است.
یک دیدگاه بنویسید