دکتر لری برلیانت، اپیدمی شناسی است که بیش از۴۰ سال، مشغول مبارزه با انواع همه گیری های جهان بوده. او یکی از اعضای اصلی برنامه موفقیت آمیز ریشه کن کردن آبله در جنوب شرقی آسیا است، به همین خاطر نزدیک به یک دهه در هند زندگی کرده. او همچنین در برنامه سازمان بهداشت جهانی برای ریشه کنی فلج اطفال حضور داشته. لری برلیانت با دانشی که از ویروس ها دارد، سال ها است که به مردم جهان در مورد خطر ابتلا به یک همه گیری ناشناس هشدار می دهد. لری در سال ۲۰۰۶ پیش بینی کرد که بزودی یک ویروس ناشناخته از جنوب آسیا خواهد آمد و طی سه هفته از کشوری به کشور دیگری خواهد رفت و جهانگیر خواهد شد. او ۱۴ سال قبل تاکید کرد، تنها راه مقابله با این بیماری، مانند سایر همه گیری ها، عکس العمل سریع و محبوس کردن ویروس در همان روزهای اول انتشار است. اخیراً آقای کریس اندرسون که یکی از مدیران انجمن TED است، درمورد بیماری کووید-۱۹ مصاحبه ای با لری برلیانت انجام داده.

 کریس اندرسون: آقای برلیانت شما ۱۴ سال پیش در مورد ویروسی که در راه بود، دو جمله گفتید: «تشخیص زودهنگام»، «پاسخ زودهنگام»، هنوز هم معتقد هستید کلید حل کووید-۱۹ همین دو جمله است؟

برلیانت: من برای پیش بینی خودم هیچ اعتباری خاصی قائل نیستم، چون اکثر اپیدمی لوژیست های جهان، دقیقاً این موضوع را پیش بینی کرده بودند. تشخیص زودهنگام و عکس العمل سریع را به این دلیل گفتم که می دانم همه گیری ها به صورت تصاعدی رشد می کنند. در زمان مبارزه با یک ویروس جدید، اگر دو هفته اول را از دست بدهیم، به جای مبارزه با چند مورد، باید با هزاران مورد بجنگیم، پس عکس العمل زودهنگام برای کنترل بیماری بسیار حیاتی است. البته دوران  نهفتگی  ویروس هم در زمان گسترش آن موثر است. چون هر چه این زمان طولانی‌تر باشد، همه گیری هم آهسته‌تر خواهد بود. ولی اگر دوران نهفتگی کوتاه باشد، مثلاً شش روز، ویروس مثل صاعقه حرکت می‌کند.

 اندرسون: قدرت انتشار بیماری کووید-۱۹ نسبت به سایر همه گیری ها مانندآبله یا فلج اطفال، چگونه است؟

برلیانت: برای اندازه گیری قدرت انتقال یک ویروس واحدی به نام R0 وجود دارد. این واحد نشان می دهد که یک فرد بیمار چند نفر از افراد سالم را می تواند مبتلا کند. هر چه مدت زمان عفونت یک بیماری طولانی تر باشد، فرد مبتلا احتمال بیشتری دارد که بتواند این بیماری را به افراد دیگر منتقل کند، در نتیجه هرچه دوران عفونت طولانی تر باشد، عدد R0 بالاتر می رود. اگر R0 یک ویروس کمتر از ۱ باشد هر بیمار می تواند کمتر از یک نفر جدید را مبتلا کند، در این حالت بیماری کاهش می یابد و سرانجام از بین می رود. اگر R0 بیش از ۱ باشد، هر بیمار بیش از یک بیمار جدید را مبتلا می کند. در این صورت بیماری منتقل می شود و ممکن است شیوع پیدا کند. مثلاً قدرت انتقال ویروس آبله چهار و نیم است. R0 آنفلوآنزا در حدود ۱/۲ است. در مطالعات اولیه که در ووهان چین بدست آمد، R0 ویروس کووید-۱۹ در حدود ۲/۴ برآورد شد که بسیار قوی تر از آنفولانزای معمولی و کمی کمتر از آبله و بسیار کمتر از سرخک به نظر می رسید. ولی با گسترش این ویروس و مطالعات جدید، مشخص شد R0 ویروس کووید-۱۹ افزایش یافته و به ۵/۷ رسیده که تقریباً دو برابر برآورد قبلی می باشد. در واقع یک فرد مبتلا به کووید-۱۹ در حال حاضر به طور بالقوه می تواند ویروس کرونا را به ۵ تا ۶ نفر منتقل کند که قدرت انتشار بالائی است و حتی بیشتر از قدرت انتشار ویروس آبله است.

اندرسون: آیا وسعت انتشار ویروس کرونا تا این حد، منطقی است؟

 برلیانت: نه منطقی نیست. این ویروس  می توانست خیلی کم هزینه تر و کم دردسرتر باشد. من فکر می‌کنم مقامات کشورها در ابتدای کار موضوع را به اندازه کافی جدی نگرفتند، ظاهراً در طول تاریخ، تقریباً به تمام همه گیری‌ها، ابتدا با دید انکار و تردید نگاه شده. این نوع برخورد دلایل مختلفی هم دارد مانند کم اطلاعی، ترس، سهل انگاری، بی کفایتی سیاسی، نگرانی های اقتصادی، اما آن کشورهایی که به سرعت و قاطعیت عمل کردند، نتیجه بهتری گرفتند. حتی کشوری مانند کره جنوبی، که دیر اقدام کرد، توانست به سرعت جبران کند، آنها به نظر من واقعاً خوب عمل کردند. ما دو ماه طلائی را از دست دادیم. وقتی ویروسی به صورت تصاعدی حرکت می‌کند، یک تاخیر دو ماهه چندان شروع خوبی نیست و نتایج خوبی نخواهد داشت.

اندرسون: بعد از آشفتگی اولیه که پیش آمد، در شرایط فعلی بهترین کاری که می شود انجام داد چیست؟

برلیانت: بهترین راه مقابل ما، هنوز هم تشخیص سریع و پیدا کردن همه موارد ابتلا و پیگیری تمام کسانی است که فرد بیمار با آنها در تماس بوده است. فن‌آوری های جدید می توانند به ما در جهت ردیابی افراد مشکوک به آلودگی کمک کند. ما باید سرعت این ویروس را کند کنیم، برای همین برنامه فاصله گذاری اجتماعی را باید جدی بگیریم. فاصله گذاری اجتماعی، تعداد مطلق موارد ابتلا را تغییر نمی‌دهد، اما نقطه اوج همه گیری را پائین می آورد تا دچار کمبود امکانات بیمارستانی و دستگاه ونتیلاتور نشویم. باید از طریق تست کردن، همه مورد را پیدا کنیم و همه تماس های فراد مبتلا را ردیابی کنیم، سپس فقط کسانی که نیاز به قرنطینه دارند، قرنطینه کنیم و منتظر بمانیم تا واکسن موثر ساخته شود.