۱۳/۸ میلیارد سال قبل که انفجار بزرگ اولیه (مه بانگ- big bang) اتفاق افتاد، حجم عظیمی از ماده تاریک و گازها و گرد و غبار میان ستاره‌ای، با فشار نیروهای گرانشی به گردِ هم آمدند و کهکشان ها را به وجود آوردند. کهکشان‌ها  همواره دارای مرز مشخصی هستند و اندازه پهنای آنها بین چند صد سال نوری تا ۳ میلیون سال نوری است و شامل ۱۰ میلیون تا ۱۰۰/۰۰۰ میلیارد ستاره هستند.

حدود ۲۵۰ سال پیش یک ستاره شناس آلمانی به نام ویلیام هرشل (William Herschel) یک کهکشان غیر عادی را در اعماق آسمان رصد کرد که شکل آن با سایر کهکشان ها متفاوت و دارای یک حجم متراکم و عظیم نورانی بود. بر اساس گزارش ناسا که به کمک عکس های تلسکوپ هابل بدست آمده اکنون مشخص شده، این حجم بزرگ در واقع دو کهکشان هستند که در حال تلاطم و تصادف و در مرحله جذب و یکی شدن با یکدیگر هستند. این دو کهکشان در صورت فلکی هرکول قرار دارند و ۲۳۰ میلیون سال نوری با ما فاصله دارند. با تداوم روند ادغام، شکل این دو کهکشان بسیار آشفته شده و در هم تنیده گردیده و ستاره های هر یک از آنها، از مدارهای اصلی خود خارج و در مسیر کاملاً جدیدی قرار گرفته اند. البته از راه دور به نظر می رسد که ستارگان این دو کهکشان در حال تصادم با هم هستند و ممکن است به نظر ما یک فاجعه بزرگ بیاید، اما عملاً فضای بین ستارگان این دو کهکشان آنقدر وسیع است که شانس تصادف ستارگان و سیارات آن با یکدیگر بسیار اندک است. البته تلاطم این دو کهکشان بعد از مدتی فروکش خواهد کرد و مدار جاذبه جدیدی برای ستارگان آن ایجاد خواهد شد و شکل یک کهکشان بسیار بزرگ و جدید را به خود خواهد گرفت که به هیچ یک از دو کهکشان اصلی شباهت ندارد.

کهکشان راه شیری که منظومه شمسی و کره زمین نیز در آن قرار دارد، روزی سرنوشت مشابه ای پیدا خواهد کرد و با همسایه خود یعنی کهکشان آندرومدا (Andromeda) ادغام خواهد شود. به احتمال زیاد، تا آن زمان اگر حیاتی بر روی کره زمین باقی مانده باشد، به دلیل اثرات جدید گرانش و برهم خوردن جاذبه و نظم حرکت ستارگان و سیارات، تمام موجودات زنده زمین از بین خواهند رفت. خوشبختانه، دانشمندان با تجزیه و تحلیل حرکت این دو کهکشان، موفق شدند تخمین بزنند که این برخورد احتمالاً در ۴ میلیارد سال آینده رخ خواهد داد. این در شرایطی است که به دلیل رشد لجام گسیخته جمعیت و آسیب هائی که انسان به کره زمین وارد می کند، امید حیات انسان بر روی این کره خاکی، شاید تا صد سال آینده نیز مقدور نباشد.