شروع فرگشت انسان به عنوان یک موجود زنده، مانند تمام موجودات زنده دیگر، به زمان پیدایش حیات بر روی کره زمین در ۴ میلیارد سال قبل بازمیگردد. اما فرگشت انسان امروزی (هموسپین- سپین) که انسان خردمند نامیده میشود به ۴۰۰/۰۰۰ سال پیش باز می گردد. این انسان خردمند ابتدا مانند بقیه موجودات برای به دام انداختن شکار و فرار از شکار شدن، مدام در حال حرکت بود و از همان مسیرهایی می رفت که خرس و گرگ و پلنگ و سایر جانواران می رفتند. اجداد ما مدام در حال حرکت و دویدن و بالا رفتن از تپه ها و عبور از رودخانه ها بودند و برای گرفتن ماهی یا جانداران دریایی، شنا می کردند و برای به دست آوردن تخم پرندگان از درخت های بلند و تنومند بالا می رفتند. به همین دلیل همه مجبور بودند نیرومند و چالاک باشند.
حدود ۱۲ هزار سال پیش انقلاب کشاورزی اتفاق افتاد و انسان ها آموختند که چگونه خوراک خود را از کشاورزی و دامداری بدست آورند. در نتیجه کم کم پدیده یکجا نشینی و سکونت بوجود آمد. تحول انسان از شکارچی به کشاورز منجر به تغییرات چشمگیر در فعالیت بدنی وی شد. اگرچه به عمل آوردن مواد غذایی و پرورش حیوانات اهلی هم نیاز به فعالیت های متنوع دارد، اما این کارها تا حد زیادی تکراری هستند و به حرکات بسیار محدودتری نیاز دارند. به همین دلیل نیاز به انجام انواع حرکات پیچیده مانند دویدن، حفظ تعادل، پریدن، خزیدن و صعود کردن بسیار کاهش پیدا کرد. چون نیاز به چنین حرکاتی در محیط مزرعه به ندرت اتفاق می افتد و یا به روش های بسیار ساده تری انجام می شد.
از حدود ۲۰۰ سال پیش و با آغاز انقلاب صنعتی، کار اکثریت انسان ها از طبیعت و مزرعه به داخل کارخانه ها و ادارات منتقل شد که نیاز به کمترین حرکات پیچیده بدنی داشت. سپس مدارس به راه افتادند و اکثریت کودکان به خاطر حضور طولانی در کلاس درس، از حرکت فیزیکی محروم شدند. در سال های اخیر با اختراع انواع ماشین، سیستم زندگی و کار در دنیای جدید، چنان ما را تنبل کرده و از فطرت طبیعی مان دور ساخته که حتی ساعات بعد از کار و آخر هفته ها و تعطیلات نیز اگر بتوانیم، علاقه داریم که بدون حرکت روی مبل و در جلو تلویزیون لم بدهیم.
انسان شکارچی هر زمان که شکاری بدست می آورد، غذا می خورد. در دوران کشاورزی، انسان روش انبار کردن غلات و حبوبات را آموخت و امکان تغذیه منظم تر برایش فراهم شد. البته همچنان در بعضی از فصول مانند زمستان، دسترسی به غذا بسیار محدود می شد و خبری از بستنی و چیپس و شکلات نبود. در عصر جدید دسترسی ما به غذاهای آماده و پر کالری بسیار زیاد شد. اکنون در فاصله چند متری اکثر افراد یک یخچال وجود دارد که انواع خوراکی ها در آن موجود و آماده مصرف است. از طرفی فعالیت های فیزیکی بشر نیز به شدت کاهش پیدا کرده است. مسئله وقتی پیچیده تر شد که دانش پزشکی تا حد زیادی بر میانگین عمر انسان افزود. حالا بدن انسانی که صدها هزار سال تکامل پیدا کرده بود تا با عمر متوسط ۵۰ سال و با کالری اندک، به شدت کار کند، ناگهان مواجه شد با کم تحرکی و انبوهی از کالری، آنهم با عمر متوسط ۸۰ سال به بالا. پس بی دلیل نیست که اکنون یک سوم انسان های روی کره زمین چاق هستند و به دلیل تحرک کم و کالری اضافی، سال های طولانی پیری را با انواع دردهای فیزیکی، و بیماری های مزمن طی می کنند. اینجا است که ویتامین طبیعت که همان ورزش است باید به کمک مردم بیاید.
توجه به ورزش و تمرینات بدنی از گذشته های دور آغاز شد، ولی در آن زمان هدف ورزش آموختن فنون جنگی بود و بیشتر ورزش ها مانند کشتی، تیر اندازی، اسب سواری، شنا، وزنه برداری، نیم نگاهی به فنون رزمی داشتند. اما پرداختن به حرکات بدنی به منظور سوزاندن کالری اضافی و بدست آوردن سلامت جسمی و کاهش دردهای عضلانی و استخوانی، یک اختراع نسبتاً مدرن است که از حدود ۱۰۰ سال پیش و با افتتاح نخستین باشگاه های تمرینات بدنی شکل گرفت.
در اوایل قرن بیستم، استفاده از باشگاه های ورزشی و مراکز تناسب اندام، گران قیمت و فقط مخصوص طبقه مرفه اجتماع بود. پس از جنگ دوم جهانی، با افزایش تعداد مراکز ورزشی و تولید انبوه وسایل تمرینات بدنی، طبقه متوسط و حتی کم درآمد اجتماع هم توانستند از باشگاه های ورزشی استفاده کنند. استفاده وسیع از تجهیزات آمادگی جسمانی باعث ظهور صنعت ساختن انواع وسایل ورزشی مخصوص باشگاه ها و حتی استفاده در خانه شد. حالا اهمیت تمرینات بدنی و سوزاندن کالری های اضافی به جایی رسیده که تعداد زیادی باشگاه ورزشی در همه جا فعالیت می کند و دولت ها در پارک ها و باشگاه های محلات، وسایل ورزشی مجانی نصب کرده اند و شرکت های بیمه عمر بخش بزرگی از هزینه ورزش مشتریان خود را پرداخت می کنند. چون اهمیت ویتامین طبیعت دیگر بر همه آشکار شده است.
یک دیدگاه بنویسید