گرمایش جهانی پدیده‌ای است که منجر به افزایش دمای هوا و آب اقیانوس ها می شود. در سال های اخیر گرمایش زمین حدود ۱/۵ درجه سانتیگراد نسبت به دمای دو قرن گذشته افزوده شده. کاهش بارش برف، وقوع خشکسالی، توفان های مهیب و سیل های بزرگ، از عوارض گرمایش جهانی هستند. از طرفی گرم شدن زمین باعث می شود حجم زیادی از یخچال‌های طبیعی دو قطب کره زمین ذوب شوند. این اتفاقی است که می تواند خط ساحلی بسیاری از کشورها را به زیر آب ببرد. هم اکنون شهر های بزرگی مانند نیویورک، داکا، هنگ کنک، میامی و هزاران شهر و روستای دیگر در معرض غرق شدن قرار دارند. مقامات سازمان ملل تاکنون چندین بار درباره پیامدهای گرم شدن زمین هشدار داده‌ و خواستار اقدام فوری اعضای این سازمان برای جلوگیری از این پدیده شده‌اند.

این وظیفه فقط بر دوش دولت ها نیست، بلکه تک تک مردم کره زمین در مبارزه با گرمایش جهانی می توانند نقش داشته باشند. به عقیده بسیاری از دانشمندان، با افزایش آگاهی‌های عمومی، مصرف بهینه انرژی، جلوگیری از تخریب جنگل ها، بازیافت مواد و استفاده از انرژی‌های جایگزین، می‌توان اثرات منفی این پدیده بر زندگی مردم جهان را کاهش داد. در اینجا با چند روش مقابله با گرمایش جهان در زندگی روزمره، آشنا می شویم.

۱- به آنچه دور می‌ریزیم، توجه کنیم

در حال حاضرسالیانه وزن زباله‌ای که دور ریخته می‌شود یک میلیارد تن است، این رقم در ۲۰ سال آینده به بیش از دو میلیارد تن در سال خواهد رسید. اکثر این زباله ها مواد مفیدی دارند که دور ریخته می شوند. زباله ها  را می توان بازیافت کرد و دوباره به چرخه زندگی بازگرداند، در صورتی که تولید مجدد آنها به سوزاندن انرژی زیادی نیاز دارد.

۲- از منابع طبیعی جذب کربن محافظت کنیم

جنگل ها یکی از مهم ترین عوامل جذب کربن هستند. از دهه ۱۹۶۰، نیمی از جنگل‌های جهان از دست رفته است. مردم جهان باید از جنگل‌های باقی مانده محافظت کنند، درخت بکارند و جنگل‌های تخریب شده را بازیابی کنند و گسترش دهند. باتلاق ها و تالاب ها چون توده های متراکم و مرطوب گیاهان و مواد آلی هستند، کربن را جذب می کنند و اکسیژن متصاعد می کنند و یکی از عوامل مهم جذب کربن هستند. برای اینکه تالاب ها کربن بیشتری جذب کنند، باید حق آبه آنها پرداخت شود و آب درون آنها اضافه گردد.

۳- کالای دست دوم مصرف کنیم

هر ساله میلیون‌ها تن لباس، سر از تخلیه‌گاه‌های زباله درمی‌آورند. اگر لباسی داریم که هنوز قابل استفاده است، بهتر است آنها را به خیریه‌ها اهدا کنیم. خودمان هم می توانیم به جای کالای نو و گران قیمت کالاهای دست دوم بخریم. با این کار می توانیم از تلف شدن مقدار زیادی انرژی و تولید مقدار زیادی کربن جلوگیری کنیم.

۴- از اتلاف انرژی در ساختمان‌ها جلوگیری کنیم

حدود ۲۰ درصد از گازهای گلخانه ای که در دنیا منتشر می‌شوند، محصول سوزاندن انرژی برای گرم و سرد کردن ساختمان‌ها است. ۳۰ درصد از کل انرژی ساختمان ها به دلیل عایق کاری غلط هدر می‌رود. ما به قوانین سختگیرانه‌تری برای ساختمان سازی و جریمه افرادی که انرژی را هدر می‌دهند، احتیاج داریم.

۵- نگذاریم دختران ترک تحصیل کنند

اگر همه دخترها در دنیا می‎توانستند تا پایان دوره متوسطه به تحصیل ادامه دهند، تفاوت عظیمی در میزان کربن تولید شده ایجاد می‌ شد. تحصیل بیشتر برای زنان، علاوه بر افزایش آگاهی های زیست محیطی، باعث کاهش جمعیت می‌شود. اگر تا میانه این قرن۱۰ درصد از سرعت رشد جمعیت دنیا کاسته شود، ۱۵ درصد از انتشار جهانی گازهای گلخانه ای نیز کاسته خواهد شد.

۶- دور ریختن مواد غذایی را کاهش دهیم

همه غذاهایی که در جهان تولید می‌شود، تولید کننده گازهای گلخانه ای هستند. سالانه ۶/۶ میلیون تن ماده غذایی فقط در بریتانیا دور ریخته می‌شود. به آنچه می‌خرید فکر کنید، برای وعده‌های غذا برنامه‌ریزی داشته باشید و کمتر بخرید تا کمتر دور بریزید. اگر از دور ریختن غذا بکاهیم، می توانیم گرسنگی جهانی و تولید کربن را کاهش دهیم.

۷- انرژی های محلی تولید کنیم

به انرژی هایی که توسط مردم و شرکت های خصوصی کوچک و در نزدیکی محل مصرف تولید می شود، انرژی محلی می گویند. در دانمارک حدود ۸۰ درصد توربین‌های بادی متعلق به مردم محلی است. در کالیفرنیا ۲۰ درصد بام خانه ها دارای سلول های خورشیدی است که برق خانه ها را تامین می کند. این کار علاوه بر تولید شغل، از تولید گازهای گلخانه ای نیز جلوگیری می کند.

۸- از تغذیه سالم استفاده کنیم

همه باید بدانیم خوردن چه چیزهایی، ضرر کمتری برای سلامت کره زمین دارد. تغذیه روزانه ما باید شامل مقدار مناسبی میوه و سبزی، غلات سبوس‌دار، پروتئین‌های گیاهی و مقدار کمی گوشت و لبنیات باشد. این نوع تغذیه هم برای سلامت ما مفید است و هم برای کره زمین، زیرا تولید گوشت و لبنیات مقدار زیادی گاز گلخانه ای ایجاد می کند.

۹- برای تولیدکنندگان کربن، مالیات وضع کنیم

تعیین مالیات برای تولید کربن، یعنی هزینه کاری را که امروز ما انجام می دهیم، خودمان بپردازیم و به حساب مردمان آینده نگذاریم. با این روش قیمت کالاها بوسیله میزان کربنی که صرف تولید می کنند، تعیین می شود. در نتیجه اگر برای تولید کالایی کربن بیشتری منتشر شده باشد، باید برایش پول بیشتری پرداخت کنیم.