در نشستی که بین کن سوریت (Ken Surritte) متخصص مسایل آب و بنیانگذار موسسه (آب زندگی است) و پاول نظاروک مدیر مجله زندگی بهتر، برگزار شد، این دو در باره مشکلات کمبود آب در سراسر جهان و راه حل های بدست آوردن آب تمیز، صحبت کردند. لطفاَ به متن این گفتگو توجه فرمایید.
پاول نظاروک: آب یکی از ضروریات اساسی زندگی ماست و همه کشورها، چه توسعه یافته و چه در حال توسعه به آب متکی هستند. تمام نیاز های آشامیدنی، غذائی و بهداشتی انسانها وابسته به آب است. ما همیشه می شنویم که روزانه چقدر آب لازم داریم، اما در مورد میزان آبی که هدر می دهیم، کمبود آب یا چگونگی کاهش مصرف آب، چیزی زیادی نمی شنویم. بشر تا اندازه زیادی ناآگاهانه از آب استفاده می کند. این ناآگاهی تاکنون منجر به کمبود آب و افزایش فاضلاب شده است. بر همین اساس امروز قصد دارم با کمک کن سوریت، شما را با مسائل جدی آب آشنا کنم. کن سوریت بخشی از وقت خود را در راه کمک به کودکانی آفریقائی که در معرض خطر کم آب هستند، قرار داده. آقای سوریت به نظر تو چرا کمبود آب یک مشکل جهانی است؟
کن سوریت: تصور کنید یک روز از خواب بیدار شوید و ببینید در لوله ها آب نیست. آن روز شما نمی توانید دندان خود را مسواک بزنید و دوش بگیرید، نمی توانید چمن ها را آب بدهید یا ماشین خود را بشوئید. شما می توانید بدون این فعالیت ها، هنوز به زندگی ادامه دهید. آنچه که بدون آن نمی توانید زندگی کنید، نداشتن آب برای نوشیدن است. تحقیقات جدید نشان می دهد که ۴ میلیارد نفر از مردم جهان با کمبود شدید آب روبرو هستند و هر روز ۶۰۰۰ نفر به دلیل نداشتن آب آشامیدنی تمیز می میرند. واقعیت شگفت انگیز این است که از این تعداد ۵ هزار نفر کودک هستند. یکی دیگر از واقعیت های چشمگیر این است که۸۰ درصد بیماری های کشورهای در حال توسعه ناشی از آب آلوده است. همانطور که در آمار مشاهده می کنید، این یک مشکل بزرگ جهانی است که عواقب جدی و خطرناکی دارد. افزایش جمعیت نیز باعث افزایش تقاضای آب در سطح بی سابقه ای شده است. سازمان ملل متحد پیش بینی کرده جمعیت جهان تا سال۲۰۵۰، به حدود ۱۰ میلیارد نفر خواهد رسید و دسترسی به آب بازهم سخت تر خواهد شد، تا جائی که در آن سال ممکن است یک لیوان آب تمیز به یک کالای لوکس و گران قیمت تبدیل شود.
پاول نظاروک: آیا ما درحال حاضر با کمبود آب روبرو هستیم؟
کن سوریت: وقتی در مورد مشکلات کمبود آب حرف می زنیم، ممکن است عده ای تعجب کنند که چگونه این مسئله وجود دارد. اگر به نقشه جهان نگاه کنیم، می بینیم بیشتر سطح زمین از آب پوشیده شده. اگرچه ۷۰ درصد سطح زمین پوشیده از آب است، اما فقط حدود ۱ درصد از آن قابل آشامیدن است. یعنی ۹۷ درصد از آب ها، آب شور دریاها هستند و ۲ درصد آب قابل شرب در کلاه یخی قطب ها یخ بسته اند. در واقع هفت و نیم میلیارد نفر جمعیت روی زمین، همگی ۱ درصد از آب موجود در سطح کره زمین را می توانند بنوشند و یا برای کشت و کار و بهداشت و صنعت استفاده کنند. آن هم در شرایطی که فقط برای تولید یک کیلو گوشت گاو، باید ۱۶۰۰۰ لیتر آب مصرف شود. کمبود آب در حال حاضر یک مشکل بزرگ در حال رشد دنیا است. از طرفی همین مقدار محدود آب نیز عمدتاً به دلیل بی دقتی ساکنان زمین غیر قابل استفاده می شود. زباله هایی که ما در رودخانه ها و دیگر منابع آب می ریزیم، آب های تمیز را آلوده می کند. در کشورهای پیشرفته به مردم می گویند که شما به اندازه کافی آب نمی نوشید و باید حداقل روزانه هشت لیوان آب بیاشامید. در حالی که در بعضی از مناطق، مردم به کمتر از نیمی از این مقدار هم دسترسی پیدا نمی کنند. هر انسان برای اینکه به درستی مغز خود را آبرسان کند، به حدود یک لیتر آب پاک در روز نیاز دارد. در حالی که مردم بعضی از کشورها اگر خوش شانس باشند، روزانه نیم لیتر آب آشامیدنی می توانند بدست آورند که همین آب هم معمولاَ آلوده به میکرب و ویروس های بیماری زا است.
پاول نظاروک: حالا این سوال پیش می آید که آیا می توانیم این آب های آلوده را به آب آشامیدنی تبدیل کنیم؟
کن سوریت: جواب این سوال که از نظر فنی، مثبت است، موسسه (آب زندگی است) هم اکنون سیستمی را در آفریقا راه اندازی کرده که با یک پروسه چند مرحله ای فیلتر کردن، آب سالم در اختیار مردم گینه قرار می دهد. در مرحله اول ذرات بزرگتر از ۱۵ میکرون از آب جدا می شود. سپس آب از محفظه ای پر از بلورهای ید عبور می کند که باعث از بین رفتن باکتری ها و ویروس ها می شود. در مرحله آخر، یک فیلتر ذغالی طعم بد آب را از بین می برد و آب تمیز و شفاف را تأمین می کند. با این شیوه تولید هر لیتر آب تقریباَ ۱۰ سنتی هزینه در بر دارد که برای مردم آفریقا بسیار گران است. بنیاد ملیندا و بیل گیتس هم توانسته است راه هایی برای تهیه آب آشامیدنی از فاضلاب پیدا کند. در هر صورت فرایند پاک سازی آب آلوده بسیار گران قیمت است و آسیب هایی به محیط زیست وارد می کند. مثلاَ از ۱۰۰ لیتر آب آلوده، بعد از پاک سازی، فقط ۳۰ لیتر آب پاک بدست می آید و ۷۰ لیتر آب، با آلودگی بیشتر به طبیعت ریخته می شود. نمک زدایی از آب دریا هم رویکردی نسبتاً ناپایدار و در طولانی مدت و برای محیط زیست مضر است. مراکز نمک زدائی از آب دریا، انرژی زیادی مصرف می کنند که موجب آلودگی محیط زیست می شود، همچنین آب نمک غلیظ باقی مانده نیز باید وارد محیط زیست شود.
پاول نظاروک: به نظر شما راه حل چیست؟
اول باید بگویم که بحران آب فقط مشکل کشورهای در حال توسعه نیست، بلکه یک مسئله جهانی است که روز به روز هم گسترده تر می شود. شاید بتوان گفت پایدار ترین روش مبارزه با بحران آب صرفه جوئی و مصرف بهینه است. ما می توانیم برای یک منظور ثابت، آب را به شیوه های مختلف مصرف کنیم. یک فضانورد در فضا می تواند با ۳ لیتر آب دوش بگیرد. یک نفر با استفاده از وسایل کاهند مصرف می تواند در مدت ۵ دقیقه با ۲۰ لیتر آب دوش بگیرد. در صورتی که مصرف متوسط یک فرد آمریکایی برای دوش گرفتن ۶۰ لیتر است ( این مقدار در ایران ۱۲۰ لیتر است). برای شستن یک اتومبیل در حالت عادی به ۱۲۰ الی۱۵۰ لیتر آب احتیاج است، در حالی که همان اتومبیل را می توان با ۲۵ لیتر آب پر فشار شست. پس می بینید که با نظارت بر میزان مصرف و بالا بردن کارآیی آب، می توان تفاوت فاحشی در مصرف آب ایجاد کرد، به خصوص که مصرف کمتر مساوی است با فاضلاب کمتر و فاضلاب کمتر یعنی آلودگی کمتر منابع محدود آب و محیط زیست.
یک دیدگاه بنویسید