کشور استرالیا مدتی است در خط مقدم یک فاجعه، مرتبط با تغییرات آب و هوائی قرار گرفته. چندین ماه است که جنگل های سراسر این کشور در حال سوختن است. تاکنون حداقل ۳۲ نفر کشته شده اند، بیش از ۸ میلیون هکتار از اراضی جنگلی از بین رفته و ۲۰۰۰ خانه تخریب گردیده و چند میلیون موجود زنده مانند پرندگان و حشرات و از جمله ۸۰۰۰ کوالا در این آتش سوزی از بین رفته اند.
دلیل دردناک اما اجتناب ناپذیر این آتش سوزی عظیم، گرم شدن کره زمین است. هوای دنیا در یک قرن گذشته نزدیک به ۱/۵ درجه سانتیگراد گرم تر شده و این موضوع باعث بوجود آمدن امواج گرما و خشکسالی در استرالیا و بسیاری از نقاط جهان گردیده. موج گرما و کم آبی امسال، سطح زیرین جنگل ها را خشک کرده و خطر آتش سوزی را افزایش داده. (اکنون در نیمه کره جنوبی، تابستان است.) محققان محیط زیست و جنگل، بیش از یک دهه قبل با توجه به تغییرات آب و هوایی، در مورد احتمال وقوع چنین فاجعه ای، هشدار داده بودند.
استرالیا ششمین کشور وسیع دنیا است ولی فقط ۲۵ میلیون نفر جمعیت دارد، پس این کشور نمی تواند نقش موثری در تولید گازهای گلخانه ای داشته باشد. به خصوص تاکنون برای استفاده از انرژی های سبز و کاهش گازهای گلخانه ای، قدم های خوبی را برداشته. این ظاهر مسئله است، استرالیا به صورت غیر مستقیم، نقش مهمی در تولید گازهای گلخانه ای بازی می کند و شاید این آتش سوزی نوعی مجازات طبیعت، برای این خرابکاری محسوب شود.
کشور استرالیا که ۰/۳ درصد از جمعیت جهان را دارد، موجب آزاد شدن ۱/۳ درصد از گازهای گلخانه ای دنیا است، زیرا بزرگترین صادر کننده ذغال سنگ دنیا می باشد. در سال گذشته استرالیا با صادرات ۳۶۸ میلیون تن، بالاترین آمار صادرات ذغال سنگ را بدست آورد. سوختی که اصلی ترین تولید کننده گاز گلخانه ای CO2 است. بیشترین این صادرات، در تولید برق مصرف می شود. سوزاندن ذغال سنگ برای تولید هر کیلووات برق، تقریباً دو برابر سایر سوخت ها، گاز گلخانه ای تولید می کند. این کشور در مجموع ۸۰ میلیارد دلار درآمد ارزی از طریق صادرات ذغال سنگ و گاز ذغال کسب کرده، در نتیجه بالاترین میزان سرانه انتشار دی اکسید کربن در جهان را نیز به خود اختصاص داده است.
به دلیل وابستگی اقتصادی استرالیا به تولید و صادرات ذغال سنگ، سیاستمداران، تجار و وسایل ارتباط جمعی این کشور، به جو انکار در موثر بودن نقش ذغال سنگ در تغییرات آب و هوائی دامن می زنند. مقامات دولتی پیوند بین تغییرات آب و هوا و آتش سوزی ها را ناچیز اعلام کردند. نخست وزیر این کشور می گوید: ما برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه ای نیازی به انجام کارهای بیشتر و جدید نداریم. در اوج آتش سوزی جنگل ها، محافل و مطبوعات وابسته به اقتصاد استرالیا، به جای پرداختن به دلایل به وجود آمدن این آتش سوزی وسیع و بی سابقه، عنوان می کردند که گسترش آتش، در نتیجه مجهز نبودن سازمان های آتش نشانی است، در صورتی که هوا به شکل بی سابقه ای گرم شده بود. هرچند بعضی از سیاستمداران بعد از این فاجعه بزرگ، کم کم اشاراتی به تغییرات آب و هوائی کردند، اما دولت همچنان تمایلی به مقابله با وابستگی استرالیا به سوخت های فسیلی و تغییر وضعیت این کشور به عنوان یک بازیگر مهم در بازارهای جهانی ذغال سنگ و گاز طبیعی از خود نشان نمی دهد.
استرالیا تا سال ۲۰۳۰ در نظر دارد ۵۳ کارخانه جدید تولید ذغال سنگ راه اندازی کند. در این صورت حجم تولید ذغال سنگ دو برابر خواهد شد. اگر استرالیا به گسترش برنامه سوخت فسیلی خود دست پیدا کند، دنیا هرگز نمی تواند به اهداف آب و هوایی توافق پاریس برسد. گرتا تونبرگ چندی پیش در سخنرانی خود در سازمان ملل متحد در رابطه با استرالیا گفت: جنبش های اجتماعی باید بر استرالیا فشار وارد کنند تا افزایش تولید سوخت فسیلی را ممنوع اعلام کند. ما باید صدای حمایت خود را به صدای میلیون ها استرالیایی که می خواهند دولت شان، قبل از ویرانی استرالیا، نقش خود را در جلوگیری از فروپاشی آب و هوایی ایفا کند، اضافه کنیم.
یک دیدگاه بنویسید