کشور سوئیس به عنوان دارنده بالاترین سطح عدالت اجتماعی در دنیا شناخته می شود. در سال ۱۹۵۸ وقتی اصلاحیه مواد مربوط به عدالت اجتماعی در قانون اساسی سوئیس در حال بررسی بود، یکی از نمایندگان قانون گذار در رستورانی شاهد داستانی بود که مسیر این قانون گذاری را تغییر داد. او تعریف می کند که به رستوران رفته بودم، در میز مجاور من مردی فقط یک ساندویچ برای دو پسرش خرید. آنگاه به یکی از پسرها گفت: تو نصفش کن! سپس به دومی گفت: حالا تو انتخاب کن!

نماینده در ادامه گفت: من مات و مبهوت نحوه تربیت و عدالت این مرد شدم! چون اگر اولی عمداً ساندویچ را نامساوی نصف می کرد، دومی حق داشت سهم بزرگتر را انتخاب کند. این قانون زیرکانه پدر در ذهن من نقش بست و در تنظیم قوانین کشور سوئیس این روش را در نظر گرفتیم و سعی کردیم این تجربه را  در همه ارکان قوانین سوئیس حاکم کنیم. ما قرار گذاشتیم دولت “پسر اول” و ملت “پسر دوم” باشد، دولت تقسیم کند، ملت انتخاب.