رای دهندگان ایالات متحده در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری، با دو گزینه کاملاً متفاوت روبرو بودند. دیدگاه های این دو کاندیدا، به خصوص در مورد انرژی و محیط زیست کاملاَ متضاد هستند. دونالد ترامپ، گرمایش زمین و تغییرات آب و هوا را یک دروغ سیاسی اقتصادی رقبای آمریکا می داند، به همین دلیل از توافقنامه آب و هوایی پاریس که ۱۹۵ کشور، محدودیت انتشار گازهای گلخانه ای را قبول کرده بودند، خارج شد. در صورتی که جو بایدن تغییرات آب و هوایی را یک شرایط اضطراری برای جهان می داند و قول داده وقتی پست ریاست جمهوری را تحویل گرفت، بلافاصله به توافق نامه پاریس باز گردد و حتی تصمیم دارد رهبری این گروه را به عهده بگیرد و رهبران جهان را به سمت اهداف بلند پروازانه ای برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ترغیب کند.

این دو سیاستمدار در مورد نوع سوخت اتومبیل ها و کامیون ها، خطوط لوله انتقال نفت، تنظیم آلودگی جیوه و کربن توسط نیروگاه های ذغال سنگ و ده ها موضوع مربوط به محیط زیست، با یکدیگر اختلاف نظر های عمیقی دارند که هرکدام بر زندگی و اقتصاد صدها هزار نفر از مردم آمریکا تاثیر گذار است. در این مقاله میان آنچه که ترامپ به عنوان رئیس جمهور در دوره قبل انجام داد و قول های انتخاباتی بایدن، مقایسه ای انجام می گیرد.

ترامپ چهار روز پس از روی کار آمدن، پروژه خط لوله دو شرکت کیستون و داکوتا اکسس را که در دولت قبل، به دلیل ایجاد آلودگی های محیط زیست متوقف شده بود، دوباره راه اندازی کرد. سپس علناَ اعلام کرد که برعلیه مجریان خطوط لوله بنزین که باعث آلودگی محیط زیست شده است، هیچ اقدامی اجرایی نخواهد کرد. چون می داند نگهداری فنی خط لوله برای تولید کنندگان هزینه زا خواهد بود. اما بایدن در نطق هایش اعلام کرد، او در این مورد مانند دولت اوباما رفتار خواهد کرد و به قوانین گذشته باز خواهد گشت.

در دوران دولت اوباما، قوانینی برای کنترل مته های نفت و گاز، به منظور جلوگیری از نشت گاز متان تصویب و اجرائی شد. ترامپ در بدو ورودش به کاخ سفید تمام آن قوانین را لغو کرد. این کار بقدری غیر منطقی بود که شرکت های بزرگ نفتی، مانند شل که خود ذینفع مستقیم این کار بودند با آن مخالفت کردند. ترامپ در اوایل دوره تصدی خود دستورالعملی برای کاهش موانع نظارتی برای تولیدکنندگان نفت، گاز طبیعی و توسعه ذغال سنگ، صادر نمود و روند تصویب صادرات گاز مایع را تسریع کرد. او به توقف تولید ذغال سنگ در بیشتر مناطق پایان داد و مجوز بهره برداری بیشتر، برای حفاری نفت و گاز در آب های ساحلی را صادر کرد. همچنین قوانین محدود کننده دوران اوباما را که در جهت جلوگیری از نشت نفت فلات قاره به آب اقیانوس ها بود، لغو نمود. به دنبال همین تصمیم ها بود که ایالات متحده تبدیل به بزرگترین صادر کننده نفت و گاز طبیعی شد و از عربستان سعودی و روسیه که در گذشته این مقام را داشتند، پیشی گرفت.

بایدن در نظر دارد از پرداخت یارانه به صنعت سوخت فسیلی خودداری کند. او آب های قطب شمال را از منطقه توسعه استخراج نفت و گاز حذف خواهد کرد و با مجوزهای جدید توسعه استخراج نفت در زمین های دولتی، مخالفت خواهد نمود. بایدن می خواهد با کمک دیگر کشورها به چین فشار آورد تا پروژه های سوخت فسیلی را متوقف کند و برای انرژی های پاک بودجه جایگزین ارائه دهد. او همچنین می خواهد تلاش کند تا گروه ۲۰ را متقاعد نماید، به جز کشورهای فقیر، سایر کشورها را از پرداخت سوبسید به تولید و مصرف ذغال سنگ منع کنند. او اعلام کرده، سعی خواهد کرد تا ظرف ۱۵ سال آینده به مصرف سوخت های فسیلی، برای تولید برق پایان دهد و آمریکا را تا ۳۰ سال آینده به صفر مطلق در تولید کربن برساند. او قصد دارد، برنامه ریزی کند تا دولت آمریکا تا سال ۲۰۵۰ برای رسیدن به این اهدف ۲ تریلیون دلار، بودجه هزینه کند. او قصد دارد حق بیمه صنایعی که برای جلو گیری از آلودگی آب و هوا سرمایه گذاری می کنند را کاهش دهد. وی تلاش خواهد کرد، طی ۱۰ سال آینده، ۴۰۰ میلیارد دلار، در زمینه انرژی پاک و تحقیقات اقلیمی سرمایه گذاری کند.

دولت اوباما رشد انرژی خورشیدی و بادی را نشانه گرفته بود. با آمدن دولت ترامپ، نه تنها تعرفه واردات ماژول های خورشیدی افزایش پیدا کرد، بلکه معافیت های مالیاتی انرژی خورشیدی نیز لغو شد و تصویب پروژه های انرژی سبز، نسبت به دوره قبل به شدت کاهش یافت. دولت ترامپ همچنین معافیت های مالیاتی وسایل نقلیه الکتریکی را حذف کرد. دولت بایدن می خواهد به شهرداران و فرمانداران کمک کند تا ۵۰۰/۰۰۰ ایستگاه شارژ وسایل نقلیه الکتریکی را تا سال ۲۰۳۰ راه اندازی کنند. او در نظر دارد تولید انرژی از باد را در آمریکا را تا دو برابر افزایش دهد. یکی دیگر از اهدف بایدن، کاهش تولید گازهای گلخانه ای از طریق عایق سازی ساختمان ها و استفاده از لامپ های کم مصرف است.