آلبرت گور، سیاستمدار و فعال محیط زیست، در سال ۲۰۰۷ برنده جایزه صلح نوبل شد. وی همچنین یک فیلم مستند به نام ”حقیقتی در باب اثر گلخانه‌ای و گرم شدن زمین“ ساخته، که موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم مستند گردیده. ال گور در دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون، معاون رئیس جمهور بود. او در سال ۲۰۰۰ از سوی حزب دموکرات، مقابل بوش پسر در مبارزات انتخاباتی شرکت کرد و در ایالت فلوریدا که برادر جرج بوش در آن زمان فرماندارش بود، با اختلاف ۳۲۷ رای به جورج بوش باخت. بعضی از مفسرین سیاسی معتقدند اگر ال گور رئیس جمهور آمریکا می شد، به دلیل فعالیت های صلح طلبانه اش، می توانست جلو حادثه یازده سپتامبر و جنگ عراق و افغانستان را بگیرد.

کریس اندرسون، رئیس انجمن TED، در ۲۳ ژوئن سال ۲۰۲۰ در یک مصاحبه مجازی با ال گور، از او درباره چگونگی رسیدن جهان به اهداف معاهده پاریس و اثرات کووید-۱۹، سوالاتی کرد. به دلیل طولانی بودن، توجه شما را فقط به قسمت های مربوط به آب و هوای جهانی جلب می کنیم.

کریس اندرسون: تا یک سال پیش مسئله آب و هوا ورد زبان هر فرد متفکر بود. به نظر می رسد حوادث کووید-۱۹ توجه همه ما را از این مسئله دور کرده است. مشکلات آب و هوایی می توانند به زودی تبدیل به ویروس کرونای بعدی شوند. شما چقدر نگران این موضوع هستید؟

ال گور: مردم دنیا واکنش های متفاوتی نسبت به بحران آب و هوا نشان می دهند. خیلی از مردم درس جدیدی گرفتند که وقتی دانشمندان به ما، در مورد مسئله ای هشدار می دهند، بهتر است به صحبت های آنها توجه کنیم. اتفاقاً شباهت زیادی بین بحران آب و هوا و همه گیری کووید-۱۹ وجود دارد، هر دو بی عدالتی ها و نابرابری ها و اختلافات تکان دهنده ای را بر جوامع فرو دست وارد کرده اند. هرچند بحران های اقلیمی تأثیرات سریعی مانند بیماری کرونا ندارند، اما عواقبی دارند که تا سال های طولانی قابل لمس خواهد بود. تفاوت دیگر این است که کووید-۱۹ مشاغل زیادی را از بین برد، ولی مقابله با بحران آب و هوا می تواند میلیون ها فرصت شغلی جدید ایجاد کند.

کریس اندرسون: یکی از تأثیرات آشکار قرنطینه و توقف اقتصاد جهانی، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است. آیا این اتفاق را می توان یک خبر خوب دانست؟

ال گور: پس از رکود بزرگ در سال ۲۰۰۸ ، یک درصد از انتشار گازهای گلخانه ای کاسته شد، اما در سال ۲۰۱۰ و پس از اتمام رکود، این گازها چهار درصد افزایش پیدا کردند. همین اتفاق در زمان کرونا نیز می تواند تکرار شود. آخرین برآوردها نشان می دهد که انتشار گازهای گلخانه ای در دوران کرونا حدود ۵ درصد کاهش یافته، پس می تواند بعد از کرونا ۲۰ برابر رشد کند. اما جواب اینکه پس از کرونا این روند چه مقدار خواهد بود، بستگی دارد به اینکه تا چه حد طرح های انتقال به انرژی سبز اجرا شود. من می دانم که بسیاری از کشورها مصمم هستند جلو تکرار الگوی ۲۰ سال قبل را بگیرند. کل این فرایند در گرو تولید انرژی های تجدیدپذیر و تعداد وسایل نقلیه الکتریکی است. در سال های گذشته هزینه برق بدست آمده از خورشید و باد، فقط در یک درصد از جهان، ارزان تر از برق حاصل از سوخت های فسیلی بود. امسال این نوع سوخت، در دو سوم جهان ارزان تر شده و پنج سال دیگر باید در ۱۰۰ درصد جهان ارزان تر شود. در چند سال آینده قیمت و آسودگی اتومبیل های الکتریکی با اتومبیل های بنزینی قابل رقابت خواهند شد. بنابراین تغییراتی در حال انجام است.

کریس اندرسون: شما فکر می کند دنیا بتواند اهداف معاهده پاریس را به نتیجه برساند؟

ال گور: هدف تعیین شده در کنفرانس پاریس، رسیدن به صفر مطلق تا سال ۲۰۵۰ است. درحال حاضر، حدود ۵۵ گیگاتن CO2 در دنیا تولید می شود. اگر بخواهیم گرمایش جهان از ۱/۵ درجه بیشتر نشود، این رقم تا سال ۲۰۵۰ باید به صفر برسد. اگر بخواهیم به این هدف برسیم، باید تا سال ۲۰۳۰ نصف راه را برویم و یک کاهش ۴۵ تا ۵۰ درصدی در تولید گازهای گلخانه ای داشته باشیم.

کریس اندرسون: امسال این کاهش از طریق تعطیل کردن اقتصاد انجام شد. ولی قرار است اقتصاد در سال های آینده از رکود خارج شود و حتی رشد پیدا کند. در این صورت راه حل چیست؟

ال گور: علاوه بر انجام دو بخش که در مورد انرژی سبز و اتومبیل برقی ذکر کردم، ما به انرژی هیدروژن هم احتیاج داریم. من در گذشته نسبت به هیدروژن بدبین بودم، چون تولید آن بسیار گران بود. اما افزایش باورنکردنی تولید برق از خورشیدی و انرژی باد، بازی را تغییر داد. حالا این دو انرژی آنقدر ارزان شده که می توان از آن برای فرآیند تولید هیدروژن از آب، استفاده کرد. تکنولوژی باتری هم روز به روز بهتر و قدرتمندتر می شود. مقاوم سازی ساختمان ها نیز یکی از راه حل ها است. حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد از آلودگی گرمایش جهان، ناشی از ساختمان های ناکارآمد است که به دلیل قیمت های رقابتی، از عایق کاری مناسب و پنجره های دو جداره و نور LED استفاده نمی کنند. اگر مردم بتوانند با استفاده از این تجهیزات مقدار زیادی از هزینه قبض آب و برق خود را صرفه جویی کنند، حتماَ از این امکانات استقبال خواهند کرد. ما می توانیم ساختمان ها را برای صرفه جویی آب و انرژی، طوری تجهیز کنیم که ظرف سه تا پنج سال، هزینه های اضافی بازیافت شود. ما واقعاً باید در انجام این نوع کارها خیلی جدی عمل کنیم، چون پس از بیماری کرونا و مشکلات اقتصادی پیش آمده، برای دستیابی به رفاه پایدار مردم، به همه این صرفه جویی ها و مشاغل مربوط به محیط زیست، نیاز خواهیم داشت.