در سال ۲۰۰۶، سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO)، مقاله ای با عنوان “سایه بلند دام” منتشر کرد. از آن زمان گاوها، مقصر اصلی تغییرات اقلیمی شناخته شدند، چون در این تحقیق آمده بود، انتشار ۱۸درصد از گازهای گلخانه ای جهان، ناشی از پرورش و فرآوری محصولات دامی است و تولید گوشت، بیشتر از کل حمل و نقل جهان، گازهای گلخانه ای تولید می کند. این مقاله مورد استناد گسترده بین المللی قرار گرفت، به خصوص از زمانی که تأثیر تغییرات آب و هوایی، به طور فزاینده ای برای مردم و دولت ها نگران کننده شد و حذف مصرف گوشت،  به یکی از اهداف جهانی برای کنترل گازهای گلخانه ای تبدیل گردید. کارشناسان از مردم خواستند مصرف گوشت را پائین بیاورند و برخی از فعالان محیط زیست، برای کاهش مصرف، خواستار دریافت مالیات بیشتر از محصولات گوشتی شدند.

دکتر فرانک میت لوئنر(Frank M. Mitloehner) استاد علوم کشاورزی و دامی دانشگاه دیویس کالیفرنیا که تحقیقاتش بر تغییرات آب و هوائی در اثرکشاورزی و دام پروری متمرکز است، در مقاله ای که درتاریخ ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹ منتشر شد، می گوید: هر چند مصرف گوشت، در تغییرات آب و هوائی جهان سهم مهمی دارد، اما گاوها اصلی ترین عامل گرمایش جهانی نیستند. او معتقد است این ادعا با این درجه از شدت، کاملاً اشتباه است و تداوم این طرز فکر می تواند منجر به فرضیات غلط در مورد تاثیر پرورش دام، بر تغییرات آب و هوائی شود و توجه مردم را از موضوعات اصلی دور نگاه دارد. به نظر او هم از نظر پزشکی و هم از نظر حفظ محیط زیست، دلایل زیادی برای جایگزین کردن پروتئین حیوانی، با گزینه های گیاهی وجود دارد. ولی حذف گوشت و فرآورده های دامی، اگر به صورت افراطی مورد توجه قرار گیرد، می تواند عواقب سوء بر تغذیه مردم، به خصوص کودکان و نوجوانان را در پی داشته باشد.

براساس آمار آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، بزرگترین منابع انتشار گازهای گلخانه ای در سال ۲۰۱۶ به این شکل است: ۲۸ درصد در اثر تولید برق، ۲۸ درصد از بابت حمل و نقل، ۲۲ درصد در اثر تولیدات صنعتی و ۹ درصد در اثر فرایند کشاورزی، طبق این آمار فقط ۳/۹ درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای، در اثر فعالیت های دامداری است و ادعا این که دامداری بیشتر از حمل و نقل، گاز گلخانه ای تولید می کند، حرف گزافی است. پس چرا این آمار غلط، از طرف یک سازمان بین المللی انتشار پیدا کرد؟ مشکل از جائی بود که تحلیلگران FAO در ارزیابی خود، تمام عوامل مرتبط با تولید گوشت، از جمله مراحل تولید و پرورش دام، صنایع کشتارگاهی و بسته بندی، صنایع چرم و پشم، تولید گاز متان، در اثر گاز معده و فضولات گاوها، تبدیل زمین های جنگلی به مراتع برای تولید خوراک دام و کلیه فرایند تولید و مصرف علوفه را محاسبه کردند. ولی هنگامی که کار به بررسی ردپای کربن در حمل و نقل رسید، از بررسی آلودگی، ناشی از ساخت مواد اولیه، تولید قطعات و مونتاژ وسایل نقلیه، ساخت و نگهداری جاده ها، ساخت پل ها و فرودگاه ها، چشم پوشی کردند و فقط آنچه از اگزوز اتومبیل ها، کامیون ها، قطارها و هواپیماها ساطع می شود را در نظر گرفتند. به همین دلیل وقتی ابعاد انتشار گازهای گلخانه ای تولید دام را با صنعت حمل و نقل مقایسه کردند، ارقام بسیار تحریف شده بدست آمد. اکنون نیز، تحت تاثیر همان اظهار نظر FAO، بسیاری از فعالان محیط زیست و مردم، همچنان معتقدند که اگر مردم جهان گوشت خوردن را متوقف کنند، یا مصرف خود را به یک بار در هفته تقلیل دهند، تغییر چشمگیری در کاهش گازهای گلخانه ای ایجاد خواهد شد. درصورتی که اگر آمریکایی ها تمام پروتئین های حیوانی را از رژیم غذایی خود حذف کنند، گاز گلخانه ای تنها ۲/۶ درصد کاهش پیدا خواهد کرد. از طرفی تغییرات شیوه های ژنتیکی، فن آوری و مدیریت پرورش دام که در سال های اخیر اعمال شده، باعث گردیده تولید دام، با حداقل تولیدگازهای گلخانه ای انجام شود. براساس داده های آماری فائو، در حالی که تولید گوشت از سال ۱۹۶۱ تاکنون، به بیش از دو برابر افزایش یافته، ولی میزان انتشار مستقیم گازهای گلخانه ای به میزان ۱۱/۳ درصد کاهش داشته است.

پیش بینی می شود جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ به نزدیک ۱۰ میلیارد نفر برسد. تغذیه این تعداد از مردم، چالش های عظیمی را در پی خواهد داشت. درکشاورزی معمولاً نیمی از تولیدات گیاهی که شامل برگ و ساقه و ریشه است، برای تغذیه انسان قابل استفاده نیست. در صورتی که گوشت، بیش از گزینه های گیاهی دارای ماده مغذی است و تقریباً از تمام قسمت های دام استفاده می شود و دور ریز ندارد. امروزه در سرتاسرجهان، یک میلیارد نفر معیشت خود را از طریق دامداری تأمین می کنند. اگر حذف گوشت از رژیم غذائی مردم جهان گسترش پیدا کند، به شدت بر درآمد بسیاری از مردم به خصوص در کشورهای در حال توسعه، تاثیر منفی خواهد گذشت. پس بهتر است با یک دید علمی، واقع بینانه و بدور از پیش داوری، مسئله تاثیر دامداری را بر روی تغییرات آب و هوائی، مورد توجه قرار دهیم تا سلامت مردم به خطر نیفتد و به معیشت عده زیادی لطمه وارد نشود. در غیر این صورت راه فراری برای مقصرین اصلی گرمایش زمین، که معمولاً خود دولت ها هستند، باز کرده ایم.