محیط زیست جهان، تا سال ۲۰۵۰ مجبور است نیاز غذائی ۹ میلیارد دهان باز را تامین کند. برای این حجم از غذا، نه آب شیرین به اندازه کافی وجود دارد و نه زمین حاصل خیز در دسترس است. پیش بینی می شود تا سی سال آینده تقاضای جهانی، برای محصولات گوشتی، با افزایش۷۳ درصدی روبرو شود. پرورش دام با این ابعاد وسیع، به دلیل تولید گاز متان و نیاز به مرتع و علوفه، سهم قابل توجهی در تغییرات آب و هوائی و تخریب محیط زیست و جنگل زدائی بازی خواهد کرد. مسلماً این حجم از تخریب از توان محیط زیست خارج است.

 برای مقابله با این مشکلات و تامین غذای مردم، دانشمندان شیوه تولید گوشت در گلخانه ها را کشف کرده اند. به نظر می رسد در آینده ای نسبتاً نزدیک، کشاورزی گوشت، بتواند پاسخی در مقابل دامداری سنتی باشد. در این شیوه سلول های عضلانی حیوانات را از طریق کشت بافت در شرایط آزمایشگاهی کنترل شده، در گلخانه ها رشد می دهند. سپس سلول های چربی و مواد افزودنی را برای دادن بافت، طعم و رنگ گوشت، به آن اضافه می کنند. متخصصان گوشت گلخانه ای، در مورد چالش های مربوط به تکثیر این نوع گوشت، تاکنون شیوه های مختلفی را برای بدست آوردن بافت و عطر و طعم گوشت گلخانه ای پیشنهاد کرده اند که ارجحیت و امکان پذیر بودن هرکدام در حال ارزیابی است.

 طبق تحقیقات دانشگاه ماستریخت در هلند، سلول های یک گاو به تنهائی می تواند به ۸۰ میلیون کیلو گوشت کشت شده تبدیل شود، در حالی که در روش های سنتی، برای تولید این مقدار از گوشت، به ۸۰۰/۰۰۰ گاو احتیاج است. درحال حاضر ۷۰ درصد از اراضی قابل کشاورزی کره زمین، برای تعلیف دام مصرف می شود و ۴۵ درصد از محصولات کشاورزی نیز به مصرف علوفه و خوراک دام می رسد. فرایند کشت گوشت، نسبت به دامداری سنتی به ۹۹ درصد زمین کمتر و ۹۶ درصد آب کمتر احتیاج دارد. اگر روزگاری کل گوشت مصرفی دنیا از طریق گلخانه ای تامین شود، انتشار گازهای گلخانه ای تا ۷۴ درصد کاهش خواهد یافت و از آنجا که کشت سلولی، یک فرایند استریل است، دیگر نیازی به مصرف آنتی بیوتیک ها نیست و از آنجا که چربی و کلسترول گوشت های کشت شده قابل کنترل است، پیامدهای سلامتی نیز در گوشت کشت شده وجود ندارد. پیش بینی می شود در آینده، روند بدست آمدن گوشت از گیاهان پایه، حدود شش هفته طول بکشد. در واقع مصرف گوشت کشت شده به معنای حفظ محیط زیست و سلامت جامعه بشری است.

حرکت به سمت تولید انبوه گوشت گلخانه ای هنوز در مراحل اولیه خود قرار دارد. به گفته دانشمندان، روند بسیار گران قیمت تولید گوشت گلخانه ای، باعث می شود این نوع گوشت حداقل تا یک دهه دیگر، برای مصرف کنندگان غیر قابل دسترسی باشد. از طرفی مقرون به صرفه بودن تولید این گوشت، هنوز مورد سوال است. هزینه اولین همبرگر آزمایشگاهی که در سال ۲۰۱۳ تولید شد، برای هر کیلو ۲ میلیون دلار برآورد شده. البته این پدیده هم مانند سایر پدیده های جدید، به تدریج با دستیابی به فناوری مناسب و پیدا شدن روش های کشت بهتر و تولید انبوه تر، روز به روز ارزان تر خواهد شد.

یکی دیگر از چالش های مصرف گوشت کشاورزی، قبول اجتماعی برای خوردن این نوع گوشت است. طبق یک نظرسنجی نسبتاً گسترده اینترنتی که در استرالیا انجام شد، ۵۷ درصد از پاسخ دهندگان اظهار داشتند که علاقه ای به مصرف گوشت مصنوعی ندارند. به عنوان نمونه یکی از مخاطبین اظهار داشت: “من چیزی را که در آزمایشگاه ساخته شده مصرف نمی کنم. چون طبیعی نیست و می تواند به سلامتی ما آسیب برساند.” یکی دیگر از پرسش شوندگان معتقد بود” مردم اگر بخواهند گوشت مصرف نکنند، ناچار هستند که به سمت رژیم غذایی مبتنی بر گیاهان بروند و غذای خود را از یک منبع ارگانیک و پایدار تهیه کنند.” یکی از پاسخ دهندگان که نظر مثبتی نسبت به مصرف گوشت گلخانه ای داشت، اظهار داشت:” اگر طعم این گوشت خوب باشد و بتواند نیاز انرژی مرا تامین کند، از این نوع گوشت استفاده خواهم کرد. “

در حال حاضر ۹ شرکت کشت سلولی در ایالات متحده و ۱۷ شرکت دیگر در سراسر جهان وجود دارد و چندین شرکت نیز در چین در حال بررسی های اولیه و اقدام برای تحقیق های علمی در این رشته هستند. اگر تولید ارزان و انبوه و پذیرش عمومی مردم موفقیت آمیز باشد، گوشت گلخانه ای می تواند انقلابی در صنایع غذایی و کشاورزی ایجاد کند. اگر طی ۲۰ سال آینده، سهم بازار گوشت های سنتی در مقابل گوشت مصنوعی فقط۴۰ درصد کاهش پیدا کند، ۳ میلیون راس از تعداد گاوهای دنیا کاسته خواهد شد. کاهش همین تعداد اثر محسوسی بر مصرف آب و کاهش سطح مراتع و کشت علوفه و میزان تولید گاز متان خواهد داشت.