یک رصد خوب و با کیفیت در آسمان همیشه مزاحم هائی مانند جو زمین، گرد و غبار موجود در هوا، ابر و رطوبت هوا، نور خورشید، نور ماه و نور شهرها در شب، را در کنار خود دارد. بهترین راه برای مقابله با این شرایط بردن رصد خانه ها به بالای کوه های دور دست و خشک است و از آن بهتر فرستادن تلسکوپ به فضا است. در سال ۱۹۶۲، انگلستان اولین تلسکوپ فضایی را به کمک آمریکا با نام” Ariel1″ به فضا فرستاد. طبق برنامه مشترکی بین ناسا و سازمان فضایی اروپا در آوریل سال۱۹۹۰، تلسکوپ فضایی هابل که تا آن زمان مجهزترین تلسکوپ فضائی بود، به مدار زمین فرستاده شد. نام این تلسکوپ از نام کیهان شناس معاصری به نام ادوین هابل گرفته شده. هابل با هزینه ای بسیار گزاف ساخته شد و آئینه ای به قطر ۲/۴ متر در دل آن تعبیه شد. این تلسکوپ گران قیمت در ابتدای ماموریتش با مخابره تصاویر تار و بی‌کیفیت، همه دست اندرکاران را دلسرد کرد. پس از بررسی های لازم دانشمندان متوجه شدند که آینه اصلی آن به اندازه ناچیزی در جای مناسب قرار نگرفته و به شدت کارایی آن را کاهش داده ‌است. هابل طوری طراحی شده بود که در فضا نیز قابل تعمیر بود. تاکنون ۵ بار فضانوردان به کنار این تلسکوپ رفته اند و آن را تعمیر کرده اند. آخرین مورد از این ماموریت‌ها که در سال ۲۰۰۹ انجام شد، یک دوربین مجهز جدید بر روی آن نصب شد که WFC3 نام دارد. هم اکنون اکثر تصویر برداری‌های هابل به کمک این دوربین انجام می‌شود. عکس معروف (Hubble Ultra-Deep Field)  که به آن (HUDF) یا “عمیق ترین عکس فضایی” می گویند توسط تلسکوپ هابل تصویر برداری شده که گوشه ای از آسمان را نشان می‌دهد. در این عکس چیزی در حدود ۱۰ هزار کهکشان مختلف دیده می شود. این تصویر که از کنار هم گذاشتن صدها عکس ثبت شده توسط هابل در طول سال‌های گذشته به دست آمده، یکی از معروف‌ترین تصاویر جهان به شمار می‌آید. با تعمیراتی که بر روی هابل انجام شد و نصب دوربین جدید، دانشمندان موفق شدند با تجزیه و تحلیل مجدد تصویر، جزئیات دقیق‌تری از آن را  بررسی کنند. این عکس منظره شگفت‌انگیزی از کهکشان‌ها را آشکار می‌کند که از مدت‌ها پیش دائما توسط دانشمندان رصد می شده و هرچند وقت یک‌بار نسخه جدیدی از آن منتشر گردیده. اولین نسخه این عکس مربوط به اواخر سال ۲۰۰۳ تا اوایل ۲۰۰۴ است و در تازه‌ترین عکس، اطلاعاتی که از طریق دوربین WFC3 جمع‌آوری‌شده، مبنای کار محققان قرار گرفته.

آلخاندرو بورلاف (Alejandro Borlaff)، سرپرست تیم تحقیقاتی این پژوهش می‌گوید، من و همکارانم برای دستیابی به تصویر جدید،آرشیو عکس‌های اولیه ثبت شده توسط تلسکوپ فضایی هابل را مجدداً بررسی کردیم و فرآیند ترکیب عکس‌ها را برای بالا بردن کیفیت تصویر نهایی، بهبود بخشیدیم. نسخه جدید “عمیق ترین عکس فضایی”(HUDF) ، محدوده‌ کهکشان‌ها را بیشتر از گذشته، توسعه داده و اطلاعات بیشتری در مورد آنها را آشکار کرده. با در نظر گرفتن نسخه جدید “عمیق ترین تصویر فضایی” می‌توان گفت، برخی از کهکشان‌های موجود در عکس نهائی حدوداً دو برابر بزرگ‌تر از آن چیزی هستند که پیش از این تصور می‌شد.